جوش داخل دهان و روش‌های درمان آن

زخم‌های دهان می‌توانند ناشی از عوامل مختلفی از جمله آسیب‌های جزئی دهان در اثر کار دندان‌پزشکی یا گاز گرفتن داخل گونه، استرس، تغییرات هورمونی، حساسیت‌های غذایی و کمبود ویتامین‌هایی مانند B12 و آهن باشند.

در حالی که بیشتر زخم‌های دهان بی‌خطر هستند و خود به خود برطرف می‌شوند، زخم‌های مکرر یا شدید گاهی اوقات می‌تواند نشان‌دهنده مشکلات زمینه‌ای سلامتی مانند بیماری سلیاک، بیماری کرون، کمبود ویتامین یا اختلالات خودایمنی باشد.

محرک‌های رایج عبارت‌اند از ضربه‌های مکانیکی (مانند گاز گرفتن داخل دهان)، غذاهای اسیدی یا تند، استرس و برخی خمیردندان‌های حاوی سدیم لوریل سولفات.

بله استرس یک محرک مهم برای زخم‌های دهان است. می‌تواند سیستم ایمنی بدن را تضعیف کند و دهان را مستعد ابتلا به زخم‌ها کند.

بله کمبود ویتامین‌هایی مانند B12، آهن و فولات به ایجاد زخم‌های دهان کمک می‌کند.

بله زخم‌های دهان می‌تواند مربوط به آلرژی‌ها یا حساسیت‌های غذایی باشد، به ویژه به میوه‌های اسیدی، غذاهای تند و برخی آجیل‌ها.

اکثر زخم‌های دهان بدون درمان در عرض یک تا دو هفته بهبود می‌یابند. اگر دردناک یا بزرگ باشند، ممکن است برای مدیریت درد و جلوگیری از عفونت، درمان لازم باشد.

اگر زخم دهان شما بیش از سه هفته طول بکشد، به طور غیرعادی بزرگ باشد یا با درد شدید، تب بالا یا مشکل در بلع همراه باشد، باید با پزشک مشورت کنید.

بله دهانشویه‌های دارویی خاصی که برای مراقبت از زخم طراحی شده‌اند می‌توانند به تسکین درد و تسریع روند بهبودی کمک کنند. دهانشویه‌هایی که فاقد الکل هستند و حاوی مواد تسکین دهنده‌ای مانند آلوئه ورا یا بابونه هستند به ویژه مفید هستند.

پیشگیری از زخم‌های دهان شامل رعایت بهداشت دهان و دندان، استفاده از مسواک نرم، پرهیز از غذاهایی که دهان را تحریک می‌کنند، مدیریت مؤثر استرس و اطمینان از دریافت کافی ویتامین‌ها و مواد معدنی ضروری است. معاینات منظم دندانپزشکی نیز برای رفع مشکلات دندانی که می‌تواند باعث آسیب‌های دهانی شود، مهم است.